Η βιομηχανία παραμένει η «ατμομηχανή» της Ευρωπαϊκής οικονομίας, παρά το ότι στη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών καταγράφεται σαφής υποχώρηση, προφανώς λόγω του αδυσώπητου ανταγωνισμού εξ Ανατολής. Έτσι από τα επίπεδα του 22,6% το 1998, η βιομηχανική παραγωγή στην Ευρώπη καλύπτει πλέον το 19,1% της Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας, δηλαδή της παραγωγής χωρίς την ενδιάμεση κατανάλωση. Πού βρίσκεται η Ελλάδα; Πολύ  μακρύτερα…

Το ότι η Ελλάδα δεν είναι η… Μέκκα της βιομηχανίας, δεν χρειάζεται να είναι κανείς σοφός για να το γνωρίζει. Ωστόσο, μια μικρή ματιά στα συγκριτικά στοιχεία αρκεί για να αντιληφθεί κανείς κατ’ αρχάς την απόσταση από την Ευρώπη. Σύμφωνα με την έρευνα της Eurostat, ο βιομηχανικός τομέας στην Ελλάδα συμβάλλει μόλις και μετά βίας στο 15% της ΑΠΑ και στο 9,3% της απασχόλησης, μένοντας στην 4η θέση, πίσω από τις… παραδοσιακές συνταγές, δηλαδή το εμπόριο, τον τουρισμό (καταλύματα κι εστίαση), το… Δημόσιο, ακόμα και το…real estate!

Τα μεγέθη αυτά αν μη τι άλλο ενισχύουν τη δυσκολία του εγχειρήματος ή μάλλον του στοιχήματος για αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια επιδιωκόμενη στροφή από μια οικονομία υπηρεσιών, σε μια οικονομία παραγωγής. Όπως προκύπτει από το συγκριτικό τεστ με την υπόλοιπη Ευρώπη, οι χώρες που στηρίζουν την οικονομία τους στη βιομηχανική παραγωγή είναι η Ιρλανδία, η Τσεχία, η Σλοβενία, η Σλοβακία, η Ρουμανία, η Ουγγαρία, η Γερμανία, ενώ αίσθηση προκαλεί ότι σε χαμηλότερα επίπεδα από την Ελλάδα βρίσκεται η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Το πρόβλημα είναι καταγράφεται μια γενικότερη αντίστροφη τάση στην Ευρώπη, που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Είναι ενδεικτικό ότι η Δημόσια Διοίκηση αντιστοιχεί, πλέον, στο 18,6% της ευρωπαϊκής παραγωγής, καταγράφοντας αύξηση 1 ποσοστιαία μονάδα στην τελευταία 20ετία. Όσο για την Ελλάδα, τα σχόλια περιττεύουν, καθώς παρά το συμμάζεμα του Δημοσίου στην 9ετία των Μνημονίων, η Δημόσια Διοίκηση, η Υγεία, η Άμυνα, η Εκπαίδευση συμβάλλουν στο 20,3% της ΑΠΑ και στο 21,7% της απασχόλησης.